Bijeenkomst Latijnse 1978 - 29 maart
2003.
Dezelfde groep in 1999- Beginpagina
Blij weerzien in het lyceum !
Op 6 maart 1999 kwamen wij weer samen, nadat we ruim 20 jaar
geleden het lyceum O.-L.-Vr.-ter-Nieuwe-Plant verlieten. Wij werden
hartelijk ontvangen door Dhr. Blondeel, Dhr. Verplancken en Dhr.
Debrabandere. Dhr. Debuysere was er vanzelfsprekend ook bij. Dhr.
en Mevr. Devlieghere-Lannoo en Mevr. Callens vonden het spijtig
dat ze er niet bij konden zijn. Wij ook !
Bij zo'n gelegenheid wordt natuurlijk heel wat bijgepraat...maar
eerst nog wat herinneringen van Dorine :
Het is 6 maart 1999: om 18.00u worden we, na ruim 20 jaar zoals
de uitnodiging vermeldt, terug op school verwacht. De deur waar
we aanbellen, is nieuw. De concièrge ook. Al blijkt dat
een eerste indruk te zijn. Want die tred is toch bekend. En de
stem, de intonatie, het onderwerp... Dan weten we het weer: het
is de heer Blondeel, concièrge voor een dag. De heer Debrabandere
trakteert en de heer Verplancken leidt ons rond. Er is veel veranderd.
Maar toch halen we ze eruit: de studiezaal en de klas daarachter,
het aardrijkskundelokaal en het lokaal voor geschiedenis. In de
verte wenkt de 6de latijnse (onze eerste klas): ze had twee deuren
wat bijzonder veel aanleiding tot spelletjes verstoppen gaf. Het
was ook daar dat we alle blauwe nylonschorten (want wij zaten
in de overgang van uniform naar verdraagzame kleuren) aaneen knoopten,
zodat als er één naar het bord geroepen werd, we
wel allemaal samen in een sliert vertrokken. We lazen er ‘Loquelia’,
een best spannend verhaal dat de heer Devlieghere (voor vandaag
samen met mevrouw Lannoo verontschuldigd) in het Latijn voor ons
schreef. Op dat eerste jaar volgden nog vijf jaren met zijn negentien:
5 Grieken (zoals we zij die kozen voor Latijn-Grieks toen noemden)
en 14 Latijn-wetenschappers. Waarschijnlijk waren wij de eerste
projectklassen: toen al werkten we vakoverschrijdend rond een
thema als milieu. Het thema van het laatste jaar was er een om
nooit meer te vergeten: ‘de rol van de vrouw’. Nadat
we in de loop van onze zes jaar gelezen hadden hoe Philemon en
Baukis van pure liefde en eenvoud na hun dood tot ineengegroeide
bomen werden (bloeiend dan nog, hoe zit dat dan praktisch?) en
precies wisten hoeveel man in het paard van Troje ging, leerden
we nu plots in een project over de eigenheid en het zelfbeslissingsrecht
van de vrouw. Het bracht ons zover dat we er voor het feest van
de 100 dagen als gesluierde vrouwen tegenaan gingen: in paars-gebatikte
lange jurken compleet met sluier. Warm was het wel, maar we waren
wat we wilden: onherkenbaar en een groep met een thema. In groep
vormen, zijn we trouwens altijd goed geweest: het aantal klasweekends
dat we op ons actief hebben staan, valt niet te tellen. (Mevrouw
Callens die ons ongeveer altijd vergezelde, kon er vandaag niet
zijn.) We speelden er toneel, oefenden voor een zelfgeschreven
poppenkast en dachten even niet aan de verhandelingen om op te
zwoegen of aan de onvermijdelijke onverwachte of aangekondigde
schriftelijke beurten. Het waren stuk voor stuk weekends waarop
we ons even niet afvroegen waarom sommige dingen gewoon bij school
horen: de bel bijvoorbeeld en het snel van klas wisselen met een
overvolle boekentas, je schort die niet nonchalant open mocht
maar keurig dicht, het onmogelijke turnpak en de bok waar je over
moest. Zes jaar lang. Springen in het niets (jammer, de turnzaal
stak niet in de rondleiding). Dat we nog altijd goed zijn in samenkomen,
blijkt ook vandaag. Al praten we gewoon over wat we nog weten
van toen (en dat is veel) en over wat ons nu bezighoudt en dus
opnieuw indirect over de rol van de vrouw. Als we nog eens een
jubileum te vieren hebben, hopen we op veel leerkrachten (want
na 20 jaar weet je wel dat er van elk iets of veel is dat je leerde.
En dat de heer Debuysere er steevast bij is, heeft nog een andere
reden). Maar vooral hopen we dat onze klasverantwoordelijken van
toen (Lut en Mia, we hebben ze goed gekozen) er nog vaak in slagen
ons samen te brengen zoals vandaag: ongesluierd en actief. En
eigenlijk dus een beetje zoals we het daar leerden.
Dorine Vergote
En hier dan de traditionele beelden :
Een lekker glaasje maakt bovendien de tongen los...
Het spreekt vanzelf dat er pogingen ondernomen worden om een
mooie groepsfoto te nemen. Of we daarin geslaagd zijn, moet je
zelf maar uitmaken.
We werden tenslotte rondgeleid doorheen het gebouw waar we 6
jaar lang wel en wee met elkaar deelden. Heel wat fijne herinneringen
werden opgehaald.
De meesten van ons liepen voor het eerst door de nieuwe vleugel.
Zo te zien is er nu meer mogelijkheid tot wetenschappelijk onderzoek.
Het is eigenaardig, maar nu zouden we onze weg doorheen onze oude
school niet onmiddellijk vinden.
Met dank aan Dhr. Blondeel, Dhr. Debrabander en Dhr. Verplancken.
Zo zagen we eruit in onze prille jeugd !
Derde Latijnse 1975-1976
(staand v.l.n.r.) Ingrid Bauwens, Nicole Bostyn, Anne Touquet,
Dorine Vergote, Mia Huyghe, Caroline Ampe, Monique Hoedemakers,
Lut Durnez, Annemie Beyls, Barbara Mus
(zittend v.l.n.r.) Carine Eeckhout, Mieke Dequidt, Christine Robyn,
Caroline Deprost, Kristien Lepla, Hilde Demuynck, An Durieu, Kathleen
Vandoorn, Hilda Boudry.
Nog een groet van Mia
Beginpagina
