Canadareis 2004 - Zaterdag 17 juli
Uit het dagboek van Mia:
0ntbijt als gisteren, rond negen uur.
We maken ons klaar om naar Drumheller te vertrekken, beroemd om de archeologische opgravingen uit de oertijd. Bruce en Valerie stellen voor om met hun wagen te rijden, want we zullen de airco kunnen gebruiken in de Badlands. Na enige twijfel volgen we hun beraad op. We krijgen gekoelde drankjes mee. Dank je wel.
Eerst picknick inslaan, je weet maar nooit dat we niet meer de gelegenheid krijgen. Aanvankelijk rijden we door het land van de ranches: veel grasland, tarwe, koolzaad. De weg is ongeveer kaarsrecht. Je kunt wel tien kilometer ver kijken. 'Open landschap' noemen ze dat. Dan duiken de Bad Lands op: dorre, rotsachtige heuvels. Bij het eerste uitkijkpunt voelen we hoe warm het is. Dank je wel airco. Bij het museum aangekomen, is ons eerste werk picknicken. Gelukkig staat er hier en daar een boompje zodat we in de schaduw zitten. In de zon is het echt te warm.
In het museum trekken we ons de ogen open over de vondsten: overweldigend. Een film vertelt over hoe men tewerk gaat. Ontelbare uren kruipen erin. Archeologen moeten wel veel geduld hebben. De collectie is enorm uitgebreid. Alles wordt eenvoudig, maar wetenschappelijk, uitgelegd. Honderden fossielen, tientallen gereconstrueerde geraamten. We slijten er wel drie uur. Daarna gaan we op zoek naar de hoodoos. Blijkbaar hebben we een wegwijzer gemist. We rijden zo'n 25 kilometer te ver. Teleurgesteld keren we terug. Hier en daar zien we een schamele hoodoo. Dan maar die gefotografeerd. 'Ze' lachen me uit. Totdat Lies een wegwijzer ziet met "Hoodoos". Yes, we hebben ze gevonden! Ik ben blij! Gedaan met lachen.
Wat verdere stoppen we bij een hangbrug over de rivier. Werd vroeger gebruikt door mijnwerkers. Dan recht naar 'huis'. Opfrissen en nu op naar een glaasje wijn...
Dinner: Beef op de barbecue,
aardappelsla, koude groenten. Het smaakt alweer.
Het onweer van donderdagavond was twee kilometer verder een wolkbreuk.
We zagen een foto in de krant van auto's die doorheen het water
ploegden. In de winter kan het hier tot - 30 graden vriezen, zo'n 2
maanden vriest het - 20 graden. Er is vorst tot eind mei, dan opnieuw
vanaf half september. Er kan nauwelijks fruit gekweekt worden.
Vandaag was het weer 32 graden. Dat is wel tamelijk
uitzonderlijk. Normaal is het ongeveer 28 graden.
Links: