Canadareis 2004 - Donderdag 22 juli
Uit het dagboek van Mia:
We hebben een slechte nacht gehad. De wind speelde de
hele nacht onder de luifel, wat nogal wat lawaai maakte. We zaten
er een beetje mee in of die luifel het wel zou houden, alhoewel er toch
niet zoveel wind was. Aangezien we het systeem niet kennen,
moeten we machteloos liggen woelen in ons bed. Ons plan om
naartoe Tofino te rijden wordt opgeborgen wegens te weinig geslapen.
Na het ontbijt rijden we naar de 'Bastion Trophees' om onze naam in ons fototoestel te laten graveren. Lee knapt het werkje op met een computergestuurde graveermachine. Hij toont ons de werkruimtes van de zaak. Een mevrouw neemt vooral het drukwerk op linten voor haar rekening. Een andere werknemer houdt zich bezig met al wat kleur aangaat. Lee graveert vooral en maakt ontwerpen voor trofeeën. Enige fantasie is dus wel op zijn plaats. Jack en Jacqueline springen ook nog bij. De trofeeën voor de Bathtub-race liggen klaar.
We besluiten een bezoek te brengen aan Duncan, bekend om zijn totempalen. Blijkt dat er een 'St-Julianstreet' en een 'Ypresstreet' is, zeker! Dat moet natuurlijk op foto vastgelegd worden. In het Office voor toeristen krijgen we wat meer uitleg. De mevrouw weet de achtergrond van die straatnamen niet. Had ze beter niet gezegd... Bert steekt enthousiast van wal om het hiaat in haar historische kennis te dichten. Geeft haar ook het adres van een goede website (!). We rollen met onze ogen. Deze mevrouw maakt voor onze kids een afspraak voor de whale-watching in Victoria voor morgen.
We picknicken in de schaduw van een boom in de buurt van het station. Het is heet. Wij nemen deel aan een korte rondleiding naar de belangrijkste totempalen. Als afsluiter krijgen we een mooi boek cadeau.
We rijden naar het Qw'utsun Cultural and Conference Centre voor nog meer totempalen en een film over het leven van deze indianenstam. Ze zijn vooral bekend om hun warme breiwerk. Dit hebben we evenwel niet nodig van het is meer dan dertig graden. Eigenlijk te warm om een poot te verzetten. Maar we houden vol.
We bezoeken het B.C. Forest Discovery Centre, ook in Duncan. Met een smalspoorstoomtrein verkennen we het terrein. We maken kennis met de bosbouw en bosontginning en het harde houthakkersleven in de houthakkersdorpen. Stoomtreinen deden goede dienst voor het transport, zelfs houten treinrails als ijzer te duur was. Bert en Tim zijn het meest geïnteresseerd in al die oude machines. We zijn blij als we er enkele goedgekoelde drankblikjes kunnen kopen. Zalig!
Nu naar Chemainus. Dit is ook zo'n teloorgegaan houthakkersdorp dat nu probeert te overleven met toeristen. Daartoe zijn doorheen het hele dorp 'murals' aangebracht. Levensgrote muurschilderingen die de geschiedenis van het dorp vertellen. Wel mooi, maar ik had er meer van verwacht. Nu naar onze camper, maar eerst nog even binnenspringen bij Jack en Jacqueline om onze mails te checken. Geen speciaal nieuws van het thuisfront. Tim is 'starving'. Pas rond 20u.30 hebben we dinner. Lee heeft het zonnescherm kunnen oprollen (daar waren wij in de voormiddag niet in geslaagd). We gaan een rustige nacht tegemoet.
Links: