Noorwegen 2005 - Zaterdag 16 juli

Uit het dagboek van Mia:
Ik word goed 6 u. wakker door verhoogde druk in mijn blaas. Ik waag het niet op te staan want iedereen lijkt nog vredig te slapen. Ik riskeer op zijn minst een paar niet-katholieke uitdrukkingen naar mijn hoofd geslingerd te krijgen, zeker van Tim. Kwart voor zeven rolt Bert uit zijn bed met hetzelfde probleem, op de voet gevolgd door Lies, tot groot ongenoegen van ... Tim. Geknor alom!
Om 7 u. neem ik een douche. Tegen 7.30 u. kunnen we gaan ontbijten. 't Is al behoorlijk druk; we vinden geen tafeltje vrij voor 4, dan maar 2 à 2. Een rijkgevuld buffet wacht ons. Eigenlijk wel eens leuk om zo verwend te worden. We genieten!
De boot meert aan; we begeven ons naar onze auto. We geraken vlot buiten, richting "Vikingskiphuset". We bewonderen de twee goed bewaarde Vikingboten. Van de derde blijft nog weinig over. Ik flaneer langsheen de kasten met tentoongestelde vondsten. De anderen zijn zeker een kwartier eerder klaar als ik. Dat komt omdat de ene dubbel zo rap leest als ik, sommige anderen lezen maar de helft...
Tijdens het bezoek denk ik herhaaldelijk aan meester Leon die zó vurig over de geschiedenis kon vertellen, dat het mijn lievelingsvak werd. Ik herinner me de oude historische wandplaten over Clovis, Karel de Grote, de Vikingen, Godfried van Bouillon... We hebben veel bij die mens geleerd. Ook : wij reizen om te leren ...
Het regent! Lies kent al drie verschillende weertypes voor Noorwegen : het regent, het heeft geregend, het zal regenen! Bert vindt er in de loop van de dag nog één bij : het zal blijven regenen...
Niets van aantrekken; we bezoeken het Vigelandpark dan maar onder onze paraplu. Desondanks zeker de moeite waard! Die mens moet hard gewerkt hebben!
Het einde van ons bezoek valt samen met het einde van de regenbuien. Oef!
Nu richting Gamlestoga! Heel wat rotsachtige bergen doen aan Frankrijk denken, sommige groene, dichtbeboste hellingen dan weer aan de Moezelstreek. De vele houten huizen herinneren ons aan Canada. De fjorden met de mistige wolkenslierten zijn nieuw en mooi. Lies en Tim slapen, de sukkels!
Ook de eerder kale grasvlakten met hytten op de hellingen zijn voor ons nieuw, speciaal.
Onderweg zien we een eland (een tamme volgens Bert). Tim (die ondertussen wakker is) slaagt er nog net in om een paar foto's te maken. Ook schapen grazen in de berm naast de weg.
Lies voelt zich niet goed. Ze kan niet zo goed tegen bochtige wegen. Volgende keer moet zij maar vooraan zitten.
Na ca. vier uur (constant) rijden, bereiken we onze bestemming. De eigenaar maakt ons wegwijs in de hytte. 't Ziet er gezellig uit. Uitpakken, installeren, koken, avondmaal : niet zo luxueus en uitgebreid als gisteravond, maar toch lekker! Ik ben blij dat ons vlees goed bewaard is gebleven in onze isomodoos. Drie dagen onderweg, soms tot 30° warm. Ik had gevreesd, maar alles OK!
We trekken nog even onze bergschoenen aan voor een korte wandeling in de buurt. 't Is al 9 u. en de zon schijnt nog volop. We springen gezwind (!) over een vijftal smalle bergbeekjes en klimmen naar de dichtsbijzijnde top. Prachtig zicht op "ons meer", "onze vallei". Wel veel muggen (Bert heeft alweer gelijk), ik heb al drie beten. Hopelijk zijn het tegen morgen geen joekels.
Tim jeunt zich als een jonge berggeit, een lapje "eeuwige" sneeuw kan hij natuurlijk niet weerstaan; hij moét er doorheen.
Ondertussen is iedereen stil gevallen met een boek op schoot. Ik kijk ernaar uit : morgen!
't Is nu 22.50 u. en nog echt klaar buiten. Wonderlijk! Maar toch stilaan tijd om te gaan slapen ! 

Vorige dag - Volgende dag