Noorwegen 2005 - Woensdag 20 juli

Uit het dagboek van Mia:
 Vandaag staat Vettisfossen op het programma. Het allereerste stukje van de tocht doet me denken aan de Badlands in Alberta: woest en onherbergzaam. We rijden voorbij het Tyinmeer. We vragen ons nog steeds af waarom er gras op de hytten groeit. Vermoedelijk omwille van de isolatie. We kennen ook nog niet de functie van de houten hekken die overal neergepoot staan. Sneeuw tegenhouden? Dieren ?
Het landschap wordt algauw aan ons gezicht onttrokken door een dichte mist. Jammer!
Dat blijft zo tot net voor Ardal.
In Hjelle trekken we onze wandelschoenen aan. Ook nog even de inwendige mens versterken want het zou wel eens een lange tocht kunnen worden. We komen voorbij twee schitterende watervallen; De vele andere vallen hierbij in het niets. Maar we willen graag de hoogste waterval van Scandinavië zien, 275 m hoog.
Het kolkende water in de riviertjes is licht turkoois blauw. Wellicht gletsjerwater ?
De rotsachtige bergen hebben veel weg van de Ardèche, tenminste als je over de watervallen heen kijkt en er een stralende, hete zon boven denkt.
Het weer zit ons niet echt mee. Heel even komt de zon van achter de wolken piepen, maar dan verdwijnt ze weer, voor de rest van de dag nog wel. Aan het einde van de gemakkelijke wandelweg is het uitzicht schitterend. Nu wordt onze wandeling echt avontuurlijk: smal met heel veel stenen, naast steile hellingen. Beneden kolkt het water. Stala kabels bieden enig houvast op de echt moeilijke plaatsen. En dan verschijnt Vettisfossen in al haar glorie. Bert en Tim wagen zich een heel stuk dichterbij. Lies heeft er geen zin in; ik houd haar gezelschap. De mannen zijn nauwelijks nog te zien. Gelukkig gaf ik Tim een knalgele pet mee. Zo hebben we toch nog een heel klein herkenningspunt.
Even iets eten voor we de terugtocht aanvatten. We mogen onderweg nog genieten van een regenbuitje. 
Een heerlijke wandeling was het.
Op de terugweg is de mist toch grotendeels opgetrokken. We genieten van het typisch Noorse landschap: een langgerekt dal met wijds groene vlakten met lage begroeiing, bezaaid met charmante hytten, al dan niet aan de oever van een meer.

Vorige dag - Volgende dag