Mont Blanc 2009
- Maandag
3 augustus
Uit het
dagboek van Mia:
Hoera, ik heb goed geslapen!
Super! Dat begon tijd te worden.
Vandaag hebben we een inloopwandeling op het programma gezet. We zijn van
plan om wat rustiger dan gewoonlijk te beginnen in de hoop dat onze knoken
niet alweer na twee dagen zullen tegenpruttelen.
Het weer is behoorlijk bewolkt, maar het lukt om in T-shirt te vertrekken.
Via een smal bergweggetje waar geen caravans en kampeerwagens toegelaten zijn
(nog een geluk dat we ons geen mobilhome kunnen permitteren ;-) ), rijden we
bergop. Het weggetje is soms bangelijk smal en steil. Ik ben blij dat ik niet
hoef te rijden!
We starten onze wandeling in Crozat (zeg maar "in the middle of
nowhere")
op 1410 m hoogte. We moeten zo'n 450 m stijgen tot aan de gletsjer van
Bionnassay. Bert draagt voor het eerst zijn nieuwe schoenen. Hopelijk kan hij
er dit keer tevreden over zijn... Ondertussen heeft hij ontdekt dat hij zijn
broeksriem thuis vergeten is. Hij foetert een beetje! We zullen best
eerstdaags een nieuwe kopen.
Vol goede moed beginnen we meteen aan de klim. Man, man! Mijn fysiek is om
bij te wenen en mijn motorke moet weer extra toeren draaien! Maar met af en
toe een pauze lukt het wel.
Nadat we over de morenen zijn geklauterd (jaja, mevrouw Mestdagh, ik weet het
nog!) picknicken we bij de gletsjeruitloper. Het is behoorlijk fris en onze
fleece komt goed van pas. Ik mis de diepblauwe kleur van de gletsjer eertijds
in Noorwegen. Hier is het ijs vuil en grijs, precies een rotswand. Je zou zó
voorbij lopen.
Maar niet geklaagd; ons brood met kaas en salami smaakt erg lekker.
We vatten het tweede deel van de wandeling aan. Vanaf nu gaat het zowat de
hele tijd bergaf. Joepie!
We moeten over de wilde rivier die gevormd wordt door het gletsjerwater dat
bruisend naar beneden dendert.
De enige weg naar de overkant is een smalle hangbrug. Tof! Zelfs voor Bert
met zijn hoogtevrees is het een fluitje van een cent. Tijdens het laatste
deel van de wandeling begint het lichtjes te regenen, maar het kan ons weinig
deren. Wel jammer van de vele wolken voor het uitzicht natuurlijk!
Rond 17 u. arriveren we bij de parking. Bert schudt zijn schoenen uit.
"t Zijn vuilbakken". Ze kunnen óók niet tippen aan zijn oude...!
Terug op de camping probeert Bert of hij op internet kan geraken. Dat lukt.
Handig maar tegelijk ook verleidelijk... Computeren is voor thuis!
Rustige avond verder. Je weet wel : glaasje wijn, boekje lezen...
Tot morgen!
Volgende dag
|