Mont Blanc 2009 - Maandag 3 augustus

Uit het dagboek van Mia:

Hoera, ik heb goed geslapen! Super! Dat begon tijd te worden.
Vandaag hebben we een inloopwandeling op het programma gezet. We zijn van plan om wat rustiger dan gewoonlijk te beginnen in de hoop dat onze knoken niet alweer na twee dagen zullen tegenpruttelen.
Het weer is behoorlijk bewolkt, maar het lukt om in T-shirt te vertrekken. Via een smal bergweggetje waar geen caravans en kampeerwagens toegelaten zijn (nog een geluk dat we ons geen mobilhome kunnen permitteren ;-) ), rijden we bergop. Het weggetje is soms bangelijk smal en steil. Ik ben blij dat ik niet hoef te rijden!

We starten onze wandeling in Crozat (zeg maar "in the middle of nowhere") op 1410 m hoogte. We moeten zo'n 450 m stijgen tot aan de gletsjer van Bionnassay. Bert draagt voor het eerst zijn nieuwe schoenen. Hopelijk kan hij er dit keer tevreden over zijn... Ondertussen heeft hij ontdekt dat hij zijn broeksriem thuis vergeten is. Hij foetert een beetje! We zullen best eerstdaags een nieuwe kopen.

Vol goede moed beginnen we meteen aan de klim. Man, man! Mijn fysiek is om bij te wenen en mijn motorke moet weer extra toeren draaien! Maar met af en toe een pauze lukt het wel.
Nadat we over de morenen zijn geklauterd (jaja, mevrouw Mestdagh, ik weet het nog!) picknicken we bij de gletsjeruitloper. Het is behoorlijk fris en onze fleece komt goed van pas. Ik mis de diepblauwe kleur van de gletsjer eertijds in Noorwegen. Hier is het ijs vuil en grijs, precies een rotswand. Je zou zó voorbij lopen.
Maar niet geklaagd; ons brood met kaas en salami smaakt erg lekker.

We vatten het tweede deel van de wandeling aan. Vanaf nu gaat het zowat de hele tijd bergaf. Joepie!
We moeten over de wilde rivier die gevormd wordt door het gletsjerwater dat bruisend naar beneden dendert.
De enige weg naar de overkant is een smalle hangbrug. Tof! Zelfs voor Bert met zijn hoogtevrees is het een fluitje van een cent. Tijdens het laatste deel van de wandeling begint het lichtjes te regenen, maar het kan ons weinig deren. Wel jammer van de vele wolken voor het uitzicht natuurlijk!
Rond 17 u. arriveren we bij de parking. Bert schudt zijn schoenen uit. "t Zijn vuilbakken". Ze kunnen óók niet tippen aan zijn oude...!

Terug op de camping probeert Bert of hij op internet kan geraken. Dat lukt. Handig maar tegelijk ook verleidelijk... Computeren is voor thuis!

Rustige avond verder. Je weet wel : glaasje wijn, boekje lezen...
Tot morgen!

Volgende dag