Toscane 2009 - Stille zaterdag 11 april
Klik hier voor
het fotoverslag van deze dag
Uit het
dagboek van Mia:
San Gimignano, in de voetsporen van de middeleeuwse pelgrim, zo
luidt de titel van de gidsbeurt van nonkel Lieven.
We rijden alweer de weg naar het noorden. We raken hier stilaan
behoorlijk thuis.
We komen tegen het middaguur in San Gimignano aan. Alweer een drukte
van formaat ! Alle parkings zijn volzet, maar uiteindelijk vinden we
een plaatsje aan de voet van het stadje. Dat betekent alweer een
klim om te starten.
San Gimignano heeft als geen ander zijn middeleeuws karakter
behouden. Het is nochtans goed te vergelijken met Montalcino, maar
dan groter, grootser, dankzij de beroemde torens en de goed bewaarde
fresco’s in de duomo.
Ik houd van dergelijke decors. De middeleeuwen hebben altijd
al tot mijn verbeelding gesproken. Ik waan me een “frisse maagd”
van een rijke koopliedenfamilie …!!!
We flaneren door de gezellige straatjes, aan weerskanten bezaaid met
piepkleine winkeltjes waar een toerist zeker zijn gading vindt.
We strijken neer op de Piazza del Duomo, in het zonnetje op de
trappen van de duomo. Het is een gezellig plein, omgeven door een
aantal eeuwenoude torens o.a. de “twintowers”. Iedere
welgestelde familie bouwde ooit zijn eigen toren, als teken van
macht en rijkdom en het strekte je tot eer als je de toren van de
buurman in de schaduw kon stellen. Ooit waren er 72 , nu resten er
nog maar 14, waarvan de Torre Grossa met zijn 54 meter de hoogste
is. Deze torens deden ooit dienst als opslagplaats voor
geverfde textiel. De plaatselijke inwoners kenden als geen ander de
kunst om saffraan als kleurstof te gebruiken.
Tijd om een bezoekje te brengen aan de Duomo o Baselica o Collegiata
die Santa Maria Assunta (= Maria Boodschap, nog altijd volgens de
deskundige uitleg van nonkel Lieven, waarvoor dank trouwens.)
De kerk is één en al muurschilderij, daterend uit de 14 e eeuw.
Een bijbels stripverhaal voor de ongeletterde middeleeuwers.
Misschien is het dankzij de techniek “buon fresco” , waarbij de
verf werd aangebracht op een natte kalklaag, dat ze zo goed bewaard
zijn ? Alleen de tweede wereldoorlog (o barbaars mensdom!) heeft een
onuitwisbare stempel nagelaten, gelukkig al bij al nog beperkt.
Geen plaatsje kalk is onbedekt gelaten. Dit moet een heus geduldwerk
geweest zijn! Een van de meesters, Barna di Siena vond hier de
dood nadat hij van de steigers was gevallen.
Een aparte kapel is gewijd aan Santa Fina, beschermheilige van San
Gimignano. Een meisje dat slechts 15 jaar is geworden.
Na de koelte van de kerk, koesteren we ons in het zonnetje op de
Piazza della Cisterna en doen we ons alweer te goed aan een pizza
(bij gebrek aan Belgische friet)!
Na nog een wandelingetje langs de muren van de stad, dalen we af
richting auto.
Nog even de Coop steunen voor we naar ons appartement terug rijden.
Om 19 u. wonen we de paaswake bij in San Angelo Scalo. Buiten wordt
een vuur gestookt om de paaskaars aan te steken. In de kerk wordt
het paaslicht doorgegeven. Het is een klein kerkje en er is
eigenlijk weinig volk, zo’n 45 zielen waaronder slechts 5 mannen
(pastoor en diaken niet meegerekend). Er zijn opvallend weinig
mensen die naar de communie gaan, hooguit 15.
Na de viering worden de eieren gezegend. Die van ons staan er ook
bij. Wel een leuk gebruik, bij ons onbekend.
Net voor we ons appartement bereiken huppelt een ree (of alleszins
iets hertsachtig) de zandweg over. Leuk!
Ons gekende avondritueel : boek + glaasje wijn (de Brunello is
jammer genoeg op…!)