Toscane 2009 - Woensdag/Donderdag 15/16 april
Klik hier voor
het fotoverslag van deze dag
Uit het
dagboek van Mia:
Halfzeven treitert de klok ons wakker. Wassen, koffie zetten, inladen en dan
is het echt zover…
Gelukkig hebben we nog een bezoekje aan Pisa om onze trip nog wat te rekken.
Als we bij de Piazza del Duomo komen, realiseren we ons dat de Trotter nog in
de auto ligt.
Gelukkig hebben we ons gisteravond nog wat voorbereid en weten we toch nog
iets.
Hier is heel wat ruimte want de doopkapel, de duomo en de toren staan niet zo
opeengepakt als in Siëna en Firenze, maar verspreid over een grasveld. We
zijn blij dat de toren er nog staat. Stel je voor dat hij er juist vannacht
het bijltje had bij neergelegd!
We kopen een ticket van 10 euro, wat ons toegang verschaft tot 5
“attrakties”. Bert doet zijn best om niet met zijn ogen te draaien…
Het plafond in de duoma is ronduit prachtig: houten cassettes met prachtig
gesculpteerde figuren, versierd met bladgoud. De fresco’s in de koepel en
de absis vind ik ook heel mooi. Ik herinner me uit de Trotter dat de
preekstoel een meesterwerk mag genoemd worden. En ook op de traveeën
moet ik letten. De wanden zijn versierd met megagrote schilderijen. Ze kunnen
me maar weinig bekoren (sorry).
De gevel is mooi versierd met beeldhouwwerk, niet zo overdadig als Siena en
Firenze, maar dat hoeft ook niet.
Hetzelfde geldt voor de doopkapel. Ook hier een gelijkaardige preekstoel als
in de kerk. Ik meen me te herinneren dat het werk is van vader en zoon. Van
op de galerij hebben we een goed zicht op de doopvont. Vermoedelijk werden
mensen hier toen nog echt helemaal in ondergedompeld ?
De gravengalerij is het laatste wat op mijn verlanglijstje staat (oef voor
Bert). Sarcofagen als badkuipen, de ene al mooier versierd dan de andere.
Stom van die Trotter, ik weet niet meer waar ik allemaal moet op
letten.
Toch maar niet voorbij gaan aan de frescozaal. Je moet goed kijken om uit die
veelheid hier en daar toch een fragment te begrijpen. Als ik het goed heb,
gaat het over het laatste oordeel.
Nog een laatste foto van de trotse scheve toren, nu met nog wat meer zon.
Ik kan er uiteindelijk niet aan weerstaan om een fleurig keukenschortje in de
Italiaanse kleuren te kopen, kwestie van Italië een beetje mee te nemen naar
huis.
Nu wacht ons een rit van ruim 12 uur. Hoe meer we naar het noorden rijden, hoe opvallender de lente aanwezig is. Ik geniet van het frisse lentegroen en van de werkzaamheden van de boeren op het veld.
Het is voor Bert behoorlijk vermoeiend rijden: veel bochten en tunnels!
De gps leidt ons naar de Sint-Bernardtunnel onder de Mont Blanc. Wie had dat vanmorgen kunnen denken ? Maar eerst mag ik genieten van de vallei van Aosta. Mooi! Hier moeten we nog eens terugkomen. Ik heb altijd al een zwak gehad voor de Alpen, wellicht door mijn mooie herinneringen aan mijn (enige) jeugdreis naar Zwitserland ?
In Chamonix neem ik voor een paar uur het stuur over. Het eerste eind valt niet mee, bergaf en bochtig. Daar houd ik niet zo van. Bovendien weet ik dat Bert meer last doet door naast mij te zitten dan door zelf te rijden. Hij vindt mijn rijstijl te opwindend!...
Even verder is het gewoon autostrade en het is niet erg druk. Hier kan ik rustiger rijden.
We stoppen bij een motel rond Bourg en Bresse. 49 euro, zonder ontbijt weliswaar. Maar voor 40 euro kan je al heel wat brood kopen, niet ?
Vanavond dagboek aanvullen vanaf paasmaandag en dan “de mand’ in”! Slaapwel!