Toscane 2009 - Witte donderdag 9 april
Klik hier voor
het fotoverslag van deze dag
Uit het
dagboek van Mia:
Vandaag zullen we ons onderdompelen in de rijkdom en de cultuur van
Firenze, slechts ruim 100 km hier vandaag, maar toch goed voor
zo’n kleine 2 uur rijden.
Eigenwijs als we zijn volgen we de goede raad van de Trotter niet op
en nemen we de zuidelijke afslag naar Firenze (volgens Trotter ligt
de grote parking in het Noorden…) Algauw maken we kennis met het
drukke verkeer in de binnenstad en onze gps laat het afweten wegens
geen ontvangst…
Kalmte alleen kan ons redden! Uiteindelijk belanden we ook bij de
parking bij de Fortessa.
Firenze, here we come ! We zijn er helemaal klaar voor.
Ik herinner me deze stad tamelijk goed van alweer 30 jaar geleden,
althans de Duomo, de Campanile en de doopkapel met de bronzen
poorten van Ghiberti.
Maar eerst voor ons beiden een zonnepet kopen, want die zijn we in
België vergeten en we missen hem (gelukkig!).
Via de gezellige middeleeuwse straten, bereiken we algauw de Piazza
del Duomo, waar Bert z’n tweede cultureel orgasme in drie dagen
beleeft!...
Trots torent de Campanile boven de Duomo uit. Het geheel van deze
drie bijzondere gebouwen samen, is wel indrukwekkend. Ik probeer wat
foto’s te nemen, maar ze trekken op niets. Ik ben eigenlijk niet
zo tevreden over de lens van ons nieuwe fototoestel. De torens staan
zo krom als wat door de breedhoek! Ik beklaag het me dat we ons
klein toestelletje niet mee hebben…
Ik weet nog vaag dat Brunelleschi de bedenker en wellicht ook
uitvoerder is van de machtige koepel. Het is behoorlijk druk op het
plein; wat moet dat dan niet zijn in de zomer ? We staan in de rij
om de Duomo binnen te gaan. Tot onze verbazing moet er geen
toegangsgeld betaald worden! Het interieur is sober, niet te
vergelijken met de Duomo van Siena. Eigenlijk zijn de voorgevel en
de koepel het meest bewonderenswaardig.
De bronzen poort van Ghiberti moeten we toch ook even van dichtbij
bewonderen. Ik lees in de reisgids dat de perspectiefleer en de
tromp-l’oeilkunst hier voor het eerst voor vol worden aangezien.
(Kwestie van een beetje geleerd te doen…!)
We zetten onze wandelroute verder naar de Piazza della Signoria, het
bruisende hart van de stad.
Ik neem zo goed als ik kan foto’s van het Palazzo Veccio, en van
de enkele beelden in de Loggia della Signoria. Ook Neptunus in al
zijn glorie moet eraan geloven, ook al keek Michelangelo nogal
neerbuigend op dit kunstwerk neer. De kopie van de David van
voornoemde meester staat in de stellingen en ik kan niet genieten
van zijn volmaakt elegante enkels en voeten. Ik moet mij tevreden
stellen met alles wat boven de knieën hoort, maar dat is ook niet
mis…
Via de galleria degli Uffizi bereiken we de Arno en weldra kunnen we
de pittoreske Ponte Vecchio aanschouwen. Aangezien juwelen niet echt
aan mij besteed zijn, hebben we daar niet veel te zoeken.
We keren op onze stappen terug richting Santa Croce . Hier liggen
enkele grootheden begraven o.a. Michelangelo, Rossini, Galilei en
Machiavelli. We vertoeven in goed gezelschap!
Er zijn een aantal mooie muurschilderijen bewaard, vooral in de
lederbewerkingsschool. Bert is zowat aan het eind van zijn Latijn
gekomen en verkiest om wat te zitten mediteren. Ik krijg hem toch
nog mee om even door het Museo dell’Opera di Santa Croce te
dwalen.
Eerlijk gezegd lopen we een beetje verloren tussen al die
Florentiaanse pracht en praal. We dreigen te verdrinken in een
oceaan van fresco’s, beeldhouwwerken, palazzi, kerken,… En
ik zwijg dan nog over de talloze musea!
Op dit moment zie ik het belang en de luxe van onze schoolreis
van vroeger. Je wordt feilloos naar de belangrijkste
bezienswaardigheden geloodst, je krijgt deskundige uitleg, alles is
tot in de puntjes voorbereid en geregeld. Eigenlijk zou ik deze reis
nu nog eens opnieuw willen doen. Zou mijnheer Leroux dat nog zien
zitten ?
In ieder geval een pluim voor alle leerkrachten die zich tijdens de
vakantie willen “opofferen” om met een bende pubers op stap te
gaan. En maar hopen dat ze niet beschaamd hoeven te zijn over het
gedrag van hun gevolg, want anders riskeren ze ongetwijfeld om in
bepaalde hotels bestempeld te worden als “persona non grata” en
moeten ze voor het volgende jaar op zoek naar ander logies.
Maar ja, als 17-jarige snap je dat niet echt, hé….!
Tijd om ons met een typisch Italiaans ijsje te verwennen. En of dat
smaakt!
Hier willen we ons blitzbezoek aan Firenze afronden. We vinden onze
auto in goede orde terug en beginnen vol goede moed aan de terugweg.
Maar o wee, spitsuur, het verkeer zit goed vast. Nu begrijp is
waarom zoveel Italianen met een scooter rijden!
Aangezien het nogal laat wordt en ik geen zin heb om nog patatjes
te schillen, opteren we voor een meeneempizza.
Dan rest er nog enkel wat tijd voor een hoofdstuk uit mijn boek ( De
Wolvenlus), vergezeld van een glaasje Brunello. En ja, ik moet
zeggen dat die heel lekker smaakt!