Andorra 2010 - Maandag 2 augustus
Uit het
dagboek van Mia:
Na een stevige portie slaap (eindelijk!) kunnen we er weer tegen.
Even voor tien snorren we op de autostrade naar Andorra. Alweer regen. Zou
Andorra dan toch een regengat zijn ?
Algauw ruilen we het comfort van de autoweg voor steile, kronkelende
bergwegen. Onze auto braakt zwarte rook uit. Hopelijk houdt hij het uit.
Dikke mist (erwtensoep, zou den Frank zeggen) ontneemt ons alle zicht op het
omringende landschap. File aan de grens met Andorra! Iemand had mij hiervoor
gewaarschuwd maar ik weet niet meer wie. In ieder geval krijgt hij/zij
gelijk!. Blijkbaar is dit belastinsparadijs een gegeerde bestemming.
We rijden doorheen een tunnel van ruim twee kilometer lang. We zijn blij dat
we even 'klaar' zien.
Als we de tunnel uitrijden, zien we een schitterend landschap. Ongelooflijk
maar hier hangt geen spatje mist meer! Supertof!
Op zoek nu naar camping Valira in de buurt van Andorra la Vella. Als de gps
meedeelt dat onze bestemming bereikt is, valt er geen camping te bespeuren.
Zelfs geen armzalig wegwijzertje!
We rijden door in de hoop ergens anders een camping te ontdekken. Niet dus!
Op een boogscheut van de Spaanse grens houden we halt. Er zit niets anders op
dan terug te keren.
Bert tikt de coördinaten van de camping in in de gps ipv de straat. Gelukkig
is het 'maar' 8 km terug. Maar nu belanden we in de file kooplustigen die
vanuit Spanje Andorra binnen rijden.
Rond 13 u. arriveren we goed en wel op de camping. Oef! Alles ziet er proper
uit.
We krijgen een ruime standplaats toebedeeld.
Na het installeren en een fikse regenbui, gaan we op ontdekking in Andorra la
Vella, de hoofdstad.
We gaan ons licht opsteken bij de toeristische dienst en kopen een
wandelkaart in een boekenwinkeltje.
Daarna flaneren we door de drukke winkelstraten. Hier zijn inderdaad wel
koopjes te doen!
Niet te gauw toeslaan; wellicht zijn er nog andere winkelcentra.
Op de camping kopen we een fles sangria van anderhalve liter voor € 2,65.
Waarom zouden we dan water drinken ?
Aperitieven om onze aankomst (...) te vieren.
Er komt een nieuw onweer aan, en wat voor één! Eerst dikke regendruppels,
daarna hagelstenen als erwten en tenslotte hagelstenen zo groot als knikkers.
Angstvallig houden we het dak van onze tent in de gaten.
Het klettert nogal. Donder rolt tussen de bergen.
Alles loopt goed af, afgezien van wat water in de voortent.
Maar dat laten we niet aan ons hart komen!