Israel en Palestina - Donderdag 31 maart

Programma: 

  • Bethlehem: Herdersveld, winkel met producten uit olijfhout, vluchtelingenkamp Dheisha
  • Ephrata: Joodse nederzetting, ontmoeting met Joodse kolonisten die zich vestigden op de Westelijke Jordaanoever
  • Jeruzalem: Sint Petrus in Gallicantu ('het kraaien van de haan')

Klik hier voor het fotoverslag van deze dag

Uit het dagboek van Mia:

Behoorlijk goed geslapen!
Om 8 u. de bus op.

De (inmiddels overleden) stichter van een familiebedrijf heeft ooit grote delen van Jeruzalem in (olijf)hout gesneden omdat hij als gevolg van de bezetting zelf niet meer naar Jeruzalem kon gaan. Afstand 15 km! Het is voor Palestijnen veel makkelijker om naar Canada te gaan of naar om het even welk land, dan naar hun eigen hoofdstad!!!.
Ze hebben een pasje nodig, afgeleverd door Israël, maar dat wordt niet zomaar gegeven. Wel aan mensen die bijvoorbeeld in Jeruzalem werken, maar die moeten dan urenlang aanschuiven aan checkpoints. Arab (van Parents Circle) zal ons vanavond vertellen dat hij op tien minuten rijden van Jeruzalem woont, maar er vaak 3 à 4 uur over doet: uitkleden in checkpoints, schoenen uit, fouilleren, alsmaar dezelfde vragen moeten beantwoorden; bovendien heeft hij zijn naam niet mee…

Maar goed, na het nodige (!?) aangekocht te hebben als steun voor deze Palestijnse christenen, vertrekken we naar het vluchtelingenkamp Dheisha: 13.000 Palestijnse vluchtelingen leven hier (Betlehem) op een halve vierkante km! Dit kamp werd in 1949 opgericht door UNRWA om de mensen op te vangen die door Israël gedwongen werden hun dorpen (30!) te verlaten. De meeste van de dorpen werden door de Israëli’s verwoest. In 1967 kwamen er door de 6-daagse oorlog nog veel vluchtelingen bij. 60 % van de bewonners zijn kinderen en jongeren. Uitbreiding is alleen in de hoogte mogelijk. Ruimte voor de kinderen/jongeren is er niet. Een sociale organisatie zorgt voor opvang van kleuters, vorming voor vrouwen, handwerk- en naaiatelier, centrum voor diabetici.
Voor Palestijnse jongeren is de toekomst weinig hoopvol. De werkloosheid is bijzonder groot. Door de bezetting wordt de Palestijnse economie hard getroffen: het toerisme (een belangrijke bron van inkomsten) is met 80 % gedaald; in Gaza mogen de Palestijnen maar een  beperkt aantal meter de zee op; de vissen zwemmen evenwel verderop…
De vluchtelingen in het kamp hebben meestal hun huissleutel bewaard. Die wordt van generatie op generatie doorgegeven, in de hoop ooit terug te kunnen gaan naar waar zij thuis horen…
Het minste wat we kunnen doen is wat handwerkjes kopen om deze mensen te steunen…

Op naar een Joodse nederzetting, Ephrata: 10.000 mensen op 5 à 6 km². Nette, comfortabele huizen met voor- en achtertuintje. Speelpleintjes, sportmogelijkheden, meer dan 30 synagogen, brede straten. Een vriendelijk Israëli vertelt over het ontstaan van de nederzetting en de plannen voor uitbreiding tot 30.000, veelal inwijkelingen van over de hele wereld. Nederzettingen ontstaan volgens hem op plaatsen waar er niets is en waar het land van niemand is.
Hoorden we gisteren niet hoeveel bomen er worden gekapt? (website ARIJ)…
Deze mens lijkt zich van geen kwaad bewust. Hij is vast overtuigd van het grote gelijk van Israël. Wie ben ik om dat te betwisten? Maar ik hoor en zie hoe Palestijnen als tweederangsburgers worden behandeld; hoe ze naar ‘eilandjes’ worden gedreven; hoe hun vrijheid wordt beperkt, hoe hun waardigheid wordt aangetast! Hun rechten worden grof geschonden en daar bestaat geen rechtvaardiging voor!

Lekker middagmaal. Steen gevonden voor Mohammed (Palestijnse leerling, gevlucht zoals zovelen, vroeg mij om een steen mee te breng uit zijn land. Schrijnend toch?!)

Bezoek aan de Sint-Pieterskerk in Jeruzalem, gebouwd op de plaats waar Jezus (zonder gekheid deze keer) wellicht een nacht in de gevangenis heeft doorgebracht. Weer speciaal! Toch even mijn hand op een rots gelegd; wie weet deed Hij 2000 jaar geleden hetzelfde!
Mooi zicht op Jeruzalem (en de muur).

Op voor een nieuwe ontmoeting met een Jood die het opneemt voor de rechten van de Palestijnen.
Zijn domein is vooral de systematische verwoestingen van Palestijnse woningen. Een linkse Jood dus, die mee wil denken over en meewerken aan een oplossing voor het aanslepende conflict!
BDS 4 BDS (Boycotts, devestments, sanctions for a bi-national democratic state)
Interessante man!!!
Fijn dat deze ontmoeting kan plaats vinden in open lucht, in het zonnetje, midden Jeruzalem (Netanjanu en zijn gevolg passeerden zelfs met loeiende sirenes), weliswaar bovenop een moslimbegraafplaats, waar de Israëli’s een grasveld hebben aangelegd en straks, een beetje verderop een nieuw centrum voor verdraagzaamheid bouwen… We proberen niet te lachen!

We vertrekken richting hotel in Betlehem.
Afstappen bij ‘de muur’.
Het graf van aartsmoeder Rachel, een site die druk bezocht werd door Joden, christenen en moslims, is nu door een metershoge muur afgescheiden en is daardoor in een militaire vesting veranderd die nu zowat uitsluitend door Israëli’s wordt bezocht.
Palestijnen tekenen, schilderen, schrijven hun frustraties neer op de muur.
We bezoeken een souvenirwinkeltje dat koppig wil blijven, althans de bewoners willen niet wijken; ze willen daar sterven. Hun kinderen echter, zien het hier voor bekeken en verhuizen naar het buitenland (o.a. Duitsland) om er te studeren en nooit meer terug te komen.
Stel je voor: je hebt een goed draaiende souvenirwinkel langs een toeristische route. Dan wordt er vlak voor je deur, in het midden van de straat, een 6 m hoge muur gebouwd. De overburen zijn plots niet meer zichtbaar. De toeristen ook niet meer! Wat nu? Proberen te overleven of weggaan?
Dat lijkt het doel van de Israëli’s: het de middenklasse zo lastig en moeilijk maken zodat ze het opgeven en vertrekken, liefst naar het buitenland. Dan wordt het gemakkelijk om de overblijvers (de eerder armere en weinig geletterde mensen) in de tang te houden…
Onvoorstelbaar dat dit kan gebeuren terwijl de hele wereld toekijkt, of liever weg-kijkt.

Wijn nodig bij het avondmaal, om die knoop in onze maag wat los te weken.
20 u. Ontmoeting met Yihal en Arab, twee jonge twintigers van Parents Circle.  Ze verloren beiden een zus door geweld van de vijand. Hun families kozen ervoor om niet de weg te kiezen van wraak. Ze willen proberen om de spiraal van geweld te doorbreken door lotgenoten te leren kennen, ook al waren het aanvankelijk vijanden. Op die manier zijn Yigal en Arab uiteindelijk goede vrienden geworden. Een hoopvol verhaal!
Benieuwd of ze goed zijn thuis gekomen. De weg hierheen was geen probleem; de weg terug was een vraagteken. Een checkpoint moeten passeren: een Palestijnen en een Israëli samen in een auto! Vijanden! Gevaarlijk!
Gevaarlijk! ‘k Word er behoorlijk moe van! Slaapwel!

Bijbelteksten:

  • Herdersveld: Lc. 2, 8 – 20 (boodschap aan de herders)

Contacten: 

Links:

Volgende dag