Israel en Palestina - Dinsdag 5 april

Programma:

  • Kana
  • Nazareth: Kerk van de Aankondiging, Synagoge, ‘Berg van de Afgrond’, Bron van Maria
  • Kana
  • Berg Tabor

Klik hier voor het fotoverslag van deze dag

Uit het dagboek van Mia:

Sinds gisterenavond vertoeven we in Nazareth in Galilea.
Wat ten tijde van Jezus een onbeduidend, klein en eerder armtierig dorpje was van slechts een paar honderd inwoners, is uitgegroeid tot een stad met ca 66 000 inwoners. Hier bracht Jezus zijn kinderjaren door.

We bezoeken allereerst Kana waar Jezus zijn openbaar optreden begon.
Johannes wil met dit verhaal aantonen dat Jezus de Messias is; Hij is het die volheid van leven wil brengen. Wijn staat daarvoor symbool. Volheid van leven betekent vrijheid, gerechtigheid en vrede. En dat mankeerde wel in de Joodse maatschappij van toen. (Toen ook al dus!)
De hogepriesters en schriftgeleerden verloren zich in allerlei kleine bijkomstige wetten (ca 620?). Jezus wil eigenlijk terug naar de wet van Mozes. Hij heeft er lak aan hoeveel en wanneer je je handen wast voor het eten of het bidden. Hij vindt dat niet belangrijk en wil terug naar de kern.
Een bruiloft had traditiegetrouw plaats in de synagoge. En net het water van de reinigingskruiken verandert Hij in wijn. Daarmee bedoelt Hij: niet die regeltjes zijn belangrijk, maar volheid van leven.
Het feit dat er slechts zes kruiken waren, zou ook kunnen verwijzen naar het feit dat die volheid er nog niet is. ZEVEN is een heilig getal. Zes komt er net voor: het is nog niet volmaakt.

Om 10 u. afspraak met de directeur van HRA, Arab Association for Human Rights.
Zoals eerder vermeld bevinden we ons nu in Israël: geen muren, checkpoints, prikkeldraad of wachttorens meer. Toch worden ook hier de Palestijnen behandeld als tweederangsburgers.
Er zijn allerhande vormen van discriminatie en racisme, verdoken en zelfs gelegaliseerd.
Joodse migranten krijgen onmiddellijk de Joodse nationaliteit, van waar ter wereld ze ook komen.
Palestijnen die hier al generaties lang wonen niet.
Het enige criterium om de Israëlische nationaliteit te krijgen is ‘Joods’ zijn. Israël is bijgevolg een natie gebaseerd op religie, een religieuze staat. Israël pretendeert de enige democratie te zijn in het Midden-Oosten maar haar burgers hebben niet dezelfde rechten.
Wettelijk gezien kunnen Palestijnen geen militaire dienstplicht vervullen; ze zijn immers geen Israëli.
Dit heeft als gevolg dat ze automatisch uitgesloten worden van een aantal mogelijkheden om hoger te klimmen op de sociale ladder: minder kans op goede scholing, werk, loon. Legerdienst wordt gezien als een must om het te kunnen maken in het leven.
Bovendien heeft elke Israëlische minister het recht een aantal prioriteiten te stellen (in het voordeel van Israël, legale voordelen). Het budget voor onderwijs voor een Palestijns kind bedraagt 1/9 van wat een Israëlisch kind krijgt. Palestijnen scoren altijd het minst, behalve voor armoede, werkloosheid en auto-ongelukken (wegens slecht onderhouden infrastructuur).
Recent onderzoek wees uit dat 48 % van de Israëli's geen contact wil met Palestijnen; ze willen ze het liefst weg (etnische zuivering). 78 % vindt discriminatie/racisme tegenover de Palestijnen de normaalste zaak. De stap naar fascisme is klein.
De meerderheid in de Knesset is van hetzelfde oordeel als Netanyahu. De meesten zeggen met fierheid dat ze Palestijnen hebben gedood en dat ze er het liefst nog meer hadden gedood.
De minister van justitie bereidt een wet voor waardoor het hooggerechtshof Palestijnen niet meer zal kunnen beschermen. Binnenlandse zaken bekijkt hoe ze burgerrechten van Palestijnen kunnen afnemen.
Netanyahu kwam vorige week met een voorstel om Palestijnse parlementsleden te ontslaan als ze zich niet gedragen.
De werking van organisaties die de Palestijnse rechten verdedigen, krijgen het alsmaar moeilijker.
Israël belaagt ook eigen mensen die opkomen voor mensenrechten ('Breaking the silence' wordt bedreigd).
BDS-actie wordt als illegaal beschouwd; er mag niet over gepraat worden. Jonathan Cool zei vanavond dat Netanyahu dit de grootste dreiging vindt na de atoombom van Iran.
Oproep naar ons toe om de situatie niet te normaliseren, maar stelling te nemen, actie te ondernemen naar de Belgische regering.
BDS is een vredevolle, geweldloze actie waaraan iedereen kan meedoen maar die toch wel repercussies kan hebben.

Tijd voor andere materie.
Bezoek aan de kerk van de Aankondiging (1960-1969), eigenlijk twee kerken boven elkaar.
In de onderste kerk bevindt zich de aankondigingsgrot. Hier zou Maria kunnen gewoond hebben. Deze grot diende om voorraden op te slaan en hoorde ongetwijfeld bij een klein huis. De kerk en ook het voorplein zijn rijkelijk versierd met kunstwerken van Maria uit alle hoeken van de wereld.
Aan de synagoge mogen we zeker niet voorbij gaan. Het is zo goed als zeker, op basis van archeologisch onderzoek, dat het kerkje dat er nu is op de plaats staat van de vroegere synagoge.
’t Is fijn om op de plek te zitten waar Jezus ooit de tekst van Jesaja voorlas en zich als Messias outte!

Na het lekkere middagmaal en een blitzbezoek aan een kruidenwinkeltje stappen we richting Gabriëlkerk (Grieks-orthodox) waarin zich zeker de bron bevindt waar Maria water ging putten (in Nazareth is er maar één dergelijke bron). Fantastisch toch? Ik geniet even van het klaterende water. Een oude trap uit de eerste eeuw zit verborgen achter een bevuild venster. Fotograferen niet mogelijk. Nog jammer!

De bus brengt ons naar de voet van de berg Tabor.
Met minibusjes worden we naar boven gereden.
Hier wordt het verhaal van de gedaanteverwisseling gesitueerd.
De Franciscanen hebben hier goed werk geleverd. Mooie kerk, prima verzorgde tuin met bloemetjes.
Mooie mozaïeken brengen het bijbelverhaal tot leven.
Het grootste deel van de groep kiest ervoor om de afdaling te voet te doen.
Het doet deugd; even uitwaaien, alles wat laten bezinken, genieten van het mooie landschap.
Spijtig dat de zon het wat laat afweten. Maar we mogen niet klagen; het is absoluut aangenaam weer.

Na het avondeten nog een ontmoeting met Jonathan Cook, niet de minste. Journalist en auteur van verschillende boeken. Hij is al 15 jaar getrouwd met een Palestijnse, woont in Nazareth. Stevige koek!
Te moe om nog een samenvatting te maken. Wie het echt wil weten: zie achteraan schrift.
Nu genieten van een glas wijn. Op jouw gezondheid!

Uit de brochure van Hilde:

Galilea

Galilea,het noordelijke gedeelte van het vroegere ‘Palestina’ en het huidige Israël, is een landschap van groene heuvels en vruchtbare grond. De landstreek Galilea vormt een duidelijk geheel. In het westen is het begrensd door twee smalle kustvlakten, in het zuiden door de vlakte van Jizreel, en in het oosten door de Jordaanvlakte. In het noorden is het van het Libanongebergte gescheiden door de Litanirivier. Dit gebied is van noord tot zuid 75 km lang en van oost tot west 30 km breed. Het laat zich opdelen in een noordelijk Hoog-Galilea (± 800 m) en een zuidelijk Laag-Galilea (± 500 m) met de Tabor (588 m) als uitschieter.

Jezus bracht zijn jeugd door in Nazareth, maar zijn openbaar leven speelde zich hoofdzakelijk af aan de boorden van het meer van Galilea (zie verder).

 

Nazareth

Nazareth (66.000 inwoners, 2011), gelegen in een diep dal 400 m boven de zeespiegel, was al bewoond in de tijd van de Kanaänieten. Toen was het een agrarische nederzetting. Het afgelegen en onbetekenende dorp wordt voor het eerst in het Nieuwe Testament genoemd, namelijk als plaats waar Jezus heeft geleefd.

In 60 na Chr. werd Nazareth verwoest door de Romeinse keizer Vespasianus. In 135, na het neerslaan van de opstand van Bar Kochba, vluchtten joodse hogepriesters naar Nazareth en onderdrukten er elke vorm van christendom.

Vanaf de vijfde eeuw trok Nazareth veel pelgrims aan, omdat daar ‘wonderen zouden gebeuren’ en omdat ‘in de synagoge de schoolbank en een boek van Jezus zouden worden bewaard’.

In de 7e eeuw verwoestten de Arabieren de stad, maar in 1099 maakten de kruisvaarders van Nazareth de hoofdstad van Galilea en bouwden ze er veel kerken. Dat was het begin van een bloeiend pelgrimstoerisme.

Met meer dan 80 kerken en met kloosters, hospitia, ziekenhuizen, scholen, torens, klokken en tuinen vol slanke cypressen geeft Nazareth tegenwoordig bijna de indruk van een Italiaanse stad. De inwoners zijn voor het grootste gedeelte christelijke Arabieren van uiteenlopende confessie. In Nazerat'Illit, de moderne joodse bovenstad, wonen immigranten uit Noord-Afrika en Rusland. In de fabrieken van dit stadsgedeelte werken ook veel Arabieren.

 

Kerk van de Aankondiging

Deze kerk, centraal in de stad, werd in kalksteen gebouwd tussen 1960 en 1969, onder leiding van de Italiaanse architect Giovanni Muzio. In feite zijn het twee op elkaar gelegen kerken, met elementen uit de tijd van Byzantijnen en kruisvaarders. De vroegste sporen op de plaats van de Kerk van de Aankondiging – grotten, silo’s,

cisterne, oliepersen en wijnvaten die noordelijk van de kerkmuren te zien zijn – dateren uit de Herodiaanse tijd. De Verkondigingsgrot was destijds een normale grot om voorraden in op te slaan en hoorde ongetwijfeld bij een klein woonhuis. Hier zou Maria kunnen hebben gewoond, want al in de tweede eeuw werd deze plaats door Joodse christenen als geloofshuis gebruikt.

In de kruisgang van de kerk bevinden zich wandmozaïeken met volkskunst van over de hele wereld. Centraal ligt de Annunciatiegrot. Daar bevinden zich ook twee zuilen die de posities van Maria en Gabriël bij de aankondiging zouden markeren.

 

Synagoge

Nabij de kerk van de Aankondiging bevindt zich een zeer sober gebouw dat ‘de synagoge’ wordt genoemd. Dit zou de plaats zijn waar de synagoge ten tijde van Jezus stond en waar hij bij zijn eerste optreden in de synagoge voorlas uit de profeet Jesaja (Lc. 4,16-30).

 

Gabriëlkerk en Bron van Maria

De enige bron van Nazareth ontspringt in een 10 meter onder de grond gelegen grot, van waaruit een aquaduct het water naar de stad leidde. Boven de bron werd de Grieks-orthodoxe Gabriëlkerk gebouwd. De oude opening naar de bron bevindt zich in de crypte onder het altaar. Op de rand van het marmeren deksel staan de sterk verweerde woorden ‘Gegroet Maria, uw Heer is nabij.’ Volgens de Grieks-orthodoxe traditie vond de ontmoeting tussen Maria en Gabriël plaats bij deze bron, en dus niet in haar huis.

 

Kana

Op 8 km ten noordoosten van Nazareth ligt Kana dat, volgens een traditie van de 4de eeuw, het Kana van het wijnwonder (Joh. 2,1-11) zou zijn. Onder de huidige kerk hebben opgravingen allerlei resten gevonden van een synagoge of van een vergaderzaal van bekeerde joden. Hier in Kana begon Jezus zijn openbaar leven. Kana is ook de geboortestad van de apostel Nathanaël, die later Bartholomeus genoemd werd (Joh. 1,45).

 

Tabor 

De berg Tabor ligt in de onmiddellijke nabijheid van Nazareth en stijgt als een koepel op uit de vlakte (588 meter). In het Oude Testament komt de naam vele malen voor. De berg diende als een toevluchtsoord voor vrijheidsstrijders of was dikwijls het tafereel van bloedige gevechten, zoals bij de joodse opstand tegen de Romeinen en in de tijd van de

kruisvaarders. In het Nieuwe Testament wordt de berg Tabor niet vernoemd. Volgens de traditie wordt de ‘gedaanteverandering van Jezus’ hier gesitueerd. De driepuntige voorgevel van de mooie kerk doet denken aan de uitroep van Petrus tijdens de gedaanteverandering: “Laat ons hier drie tenten bouwen” (Mc. 9, 5).

 

Bijbelteksten:

  • Boodschap van de engel aan Maria: Lc. 1, 26 – 38
  • Jezus in de synagoge + berg van de afgrond: Lc. 4, 16 – 30

Contacten:

Links:

Volgende dag