Egypte 2010 - Donderdag 8 april
Dag 5: Aswan
In de vroege ochtend, uitstap naar Abu Simbel. Na de lunch, afvaart naar Esna terwijl u kunt genieten van de fauna en flora langs de oevers van de Nijl. Vrije namiddag aan boord. Avondmaal en overnachting in Esna.
Klik hier voor
het fotoverslag van deze dag
Uit het
dagboek van Mia:
We worden om 2u.15 gewekt maar dat is eigenlijk niet nodig want ik
heb nog geen oog dicht gedaan. Het is de bedoeling dat we om 3u.00 vertrekken naar Aboe Simbel. Zo'n 3 uur rijden en 3 uur
terug. Ik vrees dat mijn darmen ook bezweken zijn. Ik
neem mijn toevlucht tot Immodium. Drie in nauwelijks één uur
tijd. Halleluja! Het is niet het moment om risico's te
nemen!
Met ons
ontbijtpakket en hoofdkussen stappen we op de bus. In een
konvooi van misschien wel 100 bussen rijden we richting
woestijn. Ik probeer me zo comfortabel mogelijk te installeren
maar het lukt niet bijster goed. Van slapen komt niet veel in
huis. Ik denk er goed aan te doen ook met Zoroxin te
beginnen. Ik heb mijn eerste tablet nauwelijks ingenomen of ik
voel me ontzettend slecht. Het koude zweet breekt mij
uit. Ik probeer me zo goed mogelijk neer te leggen en twijfel
of ik Bert moet alarmeren. Even geduld. Het begint wat
te verbeteren. Blijkbaar zal ik toch niet sterven midden in de
woestijn op een boogscheut van een van 's werelds bekendste
monumenten... Ik ben bijgevolg een wrak, een dweil, een vod en
dergelijke meer als we aankomen. Ik slaag er niet in om de
hele uitleg van Ahmed aan te horen. Ik MOET zitten. Ik
vind een plaatsje tussen de gigantische beelden van Ramses II.
Ze kijken vol medelijden op mij neer.
Er staat
behoorlijk veel wind en het is nog fris. Gelukkig! De beelden
zijn indrukwekkend. Deze tempel doet mij denken aan Petra maar
hier zijn de beelden gekapt uit zandsteen. Samen met Bert waag
ik mij de tempel in. Het is er ontzettend druk en
bevangen. Ik geraak niet tot het einde, bang dat ik slecht zal
worden!
Voor de tempel van Nefertari staat een hele rij aan te
schuiven. Ik heb niet de moed om aan te sluiten.
Ontzettend jammer! Toch is dit bezoek de moeite waard . Ik
vind dit het mooiste bouwwerk dat we tot hiertoe hebben
gezien. Bert heeft een andere mening, vrees ik.
Als troost koop ik een reeks postkaarten zodat ik later nog eens kan genieten. Op de terugweg kan ik toch een beetje slapen. Ontbijt sla ik over. Ik heb al genoeg met de geur van de broodjes van de buren. De woestijn glijdt aan mij voorbij...
Op de boot kruip ik direct in bed en kom er niet meer uit tot het avondeten. Jammer, jammer! Daar gaat mijn vrije namiddag in de zon, op het dek, met een boek! Tegen het avondeten voel ik mij gelukkig al wat beter!
Links